Het is rond
raar fenomeen
De Zimmermann was er nog maar een paar weken. Vriend Arjeh op bezoek. "Zou ik het nog wel kunnen: componeren?", zegt Harry. De visite was nog niet koud de deur uit of het beginthema van Cecilia Magnolia schoot hem te binnen. Raar fenomeen blijft dat toch.
geestig
De volgende dagen wat muziekjes erbij. Uitwerken op de piano van de bibliotheek. De buren hè, zelfs op een studentenflat. Flora Tan vond het stuk in de thema-fase al mooi. Na zeven weken was de impromptu af. Niet bepaald prompt. Als schnabbelpianist bracht hij de compositie ten gehore tijdens een nieuwjaarsborrel in de Groote Industrieel Club op de Dam. Een chique dame fluisterde hem toen spontaan in het oor: "Er gaat niks boven klassiek." Zo geestig. Wat is nou klassiek?
deze Pieter Knorr, illustratief voor de nocturnes op het album
met toestemming van de schilder
nog raarder fenomeen
Terugkomend vanuit de Jordaan richting studentenflat op de Westermarkt waar hij woonde, schoot het inmiddels jong belegen werk hem op de brug bij de Leliegracht te binnen. "Wat mooi, van wie is dit? Verrek het is van mezelf". Hij moest erom lachen. Als het er gewoon is, kun je het koesteren als een geschenk van Boven: een nog raarder fenomeen. Wat een eer om het te ontvangen is dan het sentiment. Het noopt hem altijd tot bescheidenheid.
Chopin draagt geregeld composities op aan iemand
Ach, hij is in goed gezelschap. In een biografie van Chopin staat: "Er komt momenteel geen thema in me op." Bij Chopin? En op de dag van dit schrijven leest hij al fietsend: “Wie niet twijfelt, leert niet”. Een citaat van Coornhert (1522-1590) dat groot op een muur geschilderd is in het Coornhertplantsoen in Haarlem. Diezelfde Arjeh zei een keer tegen hem: "Ik denk dat het kenmerkend is voor een kunstenaar: dat hij onzeker is". Klopt.
disklavier
Na de studiepiano van Zimmermann, inmiddels geheel zelfstandig wonend in Geuzenveld in Amsterdam, kwam er een disklavier van Yamaha. Een moderne pianola, werkend met laserlicht dat het gedrag van de toetsen controleert en meteen registreert op een schijf of floppy in plaats van de pianorol van voorheen. Dat waren mooie dingen. Er zat van alles in: een heel orkest, afzonderlijke instrumenten, diverse slagwerksecties, een kerkorgel en allerlei geluidseffecten, waaronder een ouderwetse telefoon met belletje, een bliksem, je kon het zo gek niet bedenken? Het fijnste was dat je kon oefenen zonder buren lastig te vallen: het einde van geluidskamers die zijn vader en hij bouwde, maar nooit echt helemaal voldeden. Je niet meer bezwaard te hoeven voelen. Vrij je uren maken, net als een sporter, nu eenmaal nodig als je een beetje niveau hebt.
kom, laten we ook eens een stuk opdragen aan iemand
De knipoog (het woord staat op de bladmuziek van De Ballerina) wil zeggen dat deze fantasie opgedragen is aan Wendelien Joan Vos. Chopin droeg namelijk veel van zijn composities op aan iemand, wat hier ook gebeurt. Het betekent niet dat het een stijlimitatie is. Stel je voor.
concertvleugel van Yamaha
Een Steingraeber zal er wel nooit komen. Niet getreurd. De piano had nog iets fraais. Speelde je via het silent-systeem dan hoorde je een gesampelde concertvleugel, compleet met de una corda-functie van het linker pedaal, zoals alleen een vleugel dat kent. Hij bezat een concertvleugel van Yamaha. Hoe rijk kan een mens zijn?
Annie M.G. Schmidt
De impromptu was eigenlijk het eerste stuk dat echt netjes uitgewerkt werd, sinds het bezit van een piano. Laatbloeier of omstandigheden? Ach, Annie M.G. Schmidt floreerde ook laat. Veel is vingeroefening als kunstenaar.
zijn vruchten afgeworpen
Stan Lok Hin, medestudent bij muziekwetenschap, werd af en toe zo'n vingeroefening gestuurd. In deze periode zit Harry op die jazzschool. Naast de pianolessen bij Verkruisen, neemt hij extra lessen voor jazz en salsa. Op de muziekschool in de Bachstraat kwam hij Stan weer tegen, die hem prees en vond dat hij zo volwassen was geworden in de muziek, een waar collega nu. Het deed hem goed, zo'n pardoes compliment. Als die geboren muziekdocent het zegt, heeft het waarde. Het serieuzer worden, nu enkele seizoenen gestaag in gang, had kennelijk zijn vruchten afgeworpen.
anekdotes te over
Mooie vent, die Lok Hin. Had gestudeerd in Italië, want hij bewonderde de conservatoria daar. Mooie tijd. Ronald Snijders, al afgestudeerd in Delft als ingenieur, studeerde er toen ook, evenals Diederick van Vleuten, destijds al merkbaar dat grappen maken zijn talent was. De zes jaar studie musicologie biedt anekdotes te over.
moest erop
Een andere vingeroefening was een mini musical over de zogeheten tuinsteden van Amsterdam West. Het levert een mooi lied op: Jan Tooropstraat. Met alle amateurs van deze theaterproductie, een enkele professional, de muziek ervan op cd gezet, aangevuld met ander repertoire om het vol te krijgen. De opname van Brussel van Jacques Brel dat geeneens in het theaterstuk zat is geweldig. Mede door het ongeëvenaarde percussiewerk van Ruurd, de opnametechnicus. Het is de aanleiding om geheel zelf een cd te maken, homogener, met alleen maar pianomuziek. Cecilia Magnolia is een prachtige naam voor het album, naar zijn impromptu, een ode aan zijn moeder, want die moest erop. Een moeder die Cecilia heet —kan het mooier voor een musicus. De bloesem van deze perenboom waar ze zo van hield bood grafische mogelijkheden om de romantiek te verbeelden.
moeder op een bankje in Amsterdam
voor de grap een keer gemaakt op een zaterdag
even proeven aan het vak van graficus
op de radio
Er volgen heel wat opnames met de silent, want zelfs dat kon die. De eigen piano is vertrouwd. Het was een heel project. De mooiste gedeelten van de opnamen, reeds uitgezocht, werden bij Abma Geluidstechniek gemonteerd. Geeneens zoveel lasjes. In de studio zou dit een fortuin hebben gekost. Na heel wat lol met de u inmiddels bekende opnametechnicus was de cd na verloop van tijd af. "Dit kan zeker op de radio", zei Jaap Zijlstra die ambtshalve iemand bij de EO-radio kende. Die avond, liggend op de grond met het licht uit, de ogen toe, klonk pal na de reclame zijn vertolking van de eerste nocturne van Chopin op de radio.
Nocturne opus 9 nr. 3 - Frédéric Chopin
Tango - Isaac Albéniz
Improvisatie nr. 15 - Francis Poulenc - ode aan Edith Piaf